Historia Jūjutsu

Jū – zwinność, miękkość

jutsu – sztuka, droga

Historia jūjutsu sięga czasów starożytnej Japonii, kiedy to bushi potrzebowali skutecznej obrony w walce, w przypadku kiedy zostali pozbawieni broni białej. Cechą jūjutsu było szybkie wyeliminowanie przeciwnika po przez obalenia, lub techniki parterowe, w których to stosowano np. dźwignie łamiące kości lub zrywające więzadła. Co więcej, w tradycyjnym jūjutsu używano także uderzeń i kopnięć. Celem nadrzędnym, było jak najefektywniejsze wyeliminowanie przeciwnika.

Początki tej sztuki walki sięgają okresu Kamakura (1185-1333) w Japonii, kiedy to powstały szkoły jūjutsu Ich nazwy kojarzone były z nazwiskami założycieli, którzy przekazywali swoje umiejętności uczniom, aby ci kontynuowali tradycję. W tej wczesnej fazie rozwoju jūjutsu składało się najprawdopodobniej głównie z technik walki w zwarciu, obejmujących rzuty, duszenia i blokady.

W okresie Edo (1603-1868) jūjutsu stało się popularnym sposobem samoobrony wśród samurajów. W tym czasie powstały również pierwsze szkoły, takie jak Tenjin Shin’yo Ryu, które wprowadziły bardziej systematyczny sposób nauki.

Tak powstał kanon technik, których przekazywanie odbywało się w hierarchicznej strukturze nauczania.

W okresie Meiji (1868-1912) jūjutsu zostało skodyfikowane i zreformowane przez Jigoro Kano, który stworzył swoją własną szkołę, a zarazem judo. Kano połączył techniki jūjutsu z nowoczesnymi metodami nauczania i stworzył system, który mógł być łatwiej przyswajany przez młodszych uczniów.

W XIX wieku, w szkole Kodokan, powstało judo, czyli okrojona forma jūjutsu. Wykluczono wszystkie „niebezpieczne” techniki i nabrało za tym bardziej sportowego charakteru.

Współcześnie jūjutsu to sztuka walki, która nadal rozwija się i ewoluuje. Obecnie istnieje wiele różnych stylów jūjutsu, z których każdy ma swoje własne techniki, metody szkolenia i cele. Niektóre szkoły skupiają się na walce wręcz, podczas gdy inne skupiają się na technikach obrony przed bronią, a jeszcze inne na samoobronie. Jūjutsu jest również często łączone z innymi sztukami walki, takimi jak karate, aikido czy taekwondo.